Muren, paleizen en snoep in middeleeuwse Avila

Avila en zijn belangrijkste oriëntatiepunt, de middeleeuwse stadsmuur.

Het is uniek in de wereld en helemaal omringt de oude stad.

Het is ononderbroken en intact sinds het werd gebouwd tussen de 11e en 14e eeuw.

Het staat op de Werelderfgoedlijst en is ook het enige volledig verlichte monument van zijn omvang.

De muren hebben een omtrek van 2516 meter en zijn voorzien van 87 torens en negen poorten.

Ze rijzen op een plateau bovenop een rotsachtig landschap met beneden de linkeroever van de rivier de Adajar.

1.5 km van de muren is beloopbaar, met verschillende toegangspunten langs de muur.

Het uitzicht vanaf de muren en torens reikt tot aan verschillende paleizen en monumenten.

Een deel van de kathedraal is geïntegreerd in de muren, waardoor je steengravures en details van dichtbij kunt zien.

Een tweede verdedigingslinie binnen de muren wordt gevormd door enkele paleizen die tegelijkertijd als woningen en forten dienden.

Uitstaande onder hen, hoewel het niet deel uitmaakt van de muur zelf, is de Palacio de Superunda in de buurt van de Toren van Guzman.

Het is het best gerestaureerde van alle paleizen en heeft een spannende geschiedenis.

In 1916 bezocht de Italiaanse schilder Guido Caprotti uit Monza Spanje om de werken van Spaanse meesters te bestuderen.

Op weg naar Leon kwam hij vast te zitten in een sneeuwstorm in Avila en is nooit meer weggegaan.

Hij raakte in de ban van de stad en kocht het Palacio de Superunda.

Hij herstelde het en omvatte het in zijn atelier en woonkamer.

Hij werd al snel een 'zoon van Avila', schilderde in alle seizoenen herhaaldelijk stadsscènes en verdiende een goed inkomen met portretten van de lokale samenleving.